به زبان ساده ترانسمیتر یک فرستنده سیگنال می باشد. بدین شکل که ترانسمیترهای قلمی سیگنال ضعیف الکتریکی را در محل دریافت و آن را به سیگنال های استاندارد مانند 20-4 میلی آمپر تبدیل و به واحد کنترل ارسال می کند. این نوع ترانسمیترها عمدتا جهت مصارف با سیال هوا، مایعات و گازها قابل استفاده می باشند. انواع مختلفی از این نوع ترانسمیترها موجود می باشند که با توجه به دامنه فشار، دقت و نوع سیال بایستی انتخاب گردند.

دقت در ترانسمیترهای صنعتی معمولاً بر اساس ± درصد از بازه کامل اندازه‌گیری (Full Scale, FS) اعلام می‌شود. یعنی خطای قابل انتظار مقدار مشخصی از رنج کامل دستگاه است. بنابراین اگر رنج کاری ۰ تا ۱۰۰ بار انتخاب شود با دقت ±0.5%FS، خطا می‌تواند ±۰.۵ بار باشد. در نتیجه، برای اندازه‌گیری‌های فشارهای کوچک در همان بازه، دقت نسبی کاهش می‌یابد، پس انتخاب رنج مناسب اهمیت زیادی دارد.

عمده ترانسمیترهای قلمی چندین نوع خروجی دارند که انتخاب آن براساس نوع سیستم کنترل انجام می‌شود. متداول ترین آنها دو سیمه یا همان ۲۰-۴ میلی آمپر می باشد. این نوع سیگنال مقاوم در برابر نویز، مناسب برای فواصل طولانی و سیستم‌های DCS/PLC می باشد. نوع دیگر مرسوم این سیگنالها ۰ تا ۱۰ ولت یا ۰ تا ۵ ولت می باشند و زمانی که سیستم کنترل ورودی ولتاژ نیاز دارد مورد استفاده قرار می گیریند. انتخاب صحیح خروجی باعث می‌شود نویز الکتریکی، افت سیگنال و مشکلات تطبیق با ورودی کنترل‌کننده کمتر شود.

عوامل ایجاد خطا می‌تواند شامل مواردی منجمله نشتی در اتصال فرآیندی یا شل بودن اتصالات، نویز الکتریکی و افت ولتاژ در کابل‌های طولانی، اثر تغییرات دمای ناگهانی روی سنسور، نصب اشتباه یا قرارگیری ترانسمیتر در موقعیت نامناسب باشند. برای کاهش خطاها می توان ضمن رعایت موارد مذکور از فیلتر و کابل مناسب استفاده کرد، تجهیز را کالیبره دوره‌ای انجام داد و اگر سیال خشن یا خورنده باشد، از مواد مناسب و سینگل‌ چک‌ ولو استفاده کرد.

تنظیم صفر فرایندی است که طی آن خروجی ترانسمیتر هنگامی که ورودی فشار = صفر است، دقیقاً روی ۴ میلی آمپر قرار داده می‌شود. اگر در حالت صفر فشار واقعی خروجی به جای ۴ میلی آمپر مقدار دیگری بدهد (مثلاً ۴.۱۱ یا ۳.۵ میلی آمپر)، باید تنظیم صفر انجام شود. امکان تنظیم صفر در ترانسمیترهای قلمی و نوع صنعتی مرسوم می باشد و معمولا با استفاده از یک آهنربا در تماس با بدنه ترانسمیتر انجام می شود.

تنظیم صفر پارمترهایی مانند اسپن (دامنه ۲۰-۴ میلی آمپر) تغییر نمی‌کند، شیب خط Linearity تغییر نمی‌کند، حساسیت سنسور تغییری نمی‌کند. بنابراین استفاده از تنظیم صفر فقط نقطه Offset سنسور را اصلاح می‌کند.

دو روش برای تبدیل سیگنال ۲۰-۴ میلی آمپر به ولتاژ وجود دارد. یکی تغییر نوع مقاومت داخلی سنسور توسط نیک تک و دیگری استفاده از مبدل متمرکز (Active I/V Converter). در شرایطی که نیاز به ایزولاسیون، دقت بالا، طول کابل زیاد، مصونیت نویز، تطابق صنعتی داشته باشید استفاده از I/V Converter حرفه‌ای ضروری است و توصیه میشود. برخی از این تجهیزات توسط سازندگانی مثل Phoenix Contact – Weidmüller – Siemens می باشند. این دستگاه ها بسادگی ورودی ۲۰-۴ میلی را گرفته و خروجی دقیق مثل ۰– ۱۰ ولت، ۰-۵ ولت را ارایه می دهند. جهت کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص با مهندسین این شرکت تماس حاصل فرمائید.

ترانسمیترهای آنالوگ فقط یک سیگنال پیوسته (معمولاً ۲۰-۴ میلی آمپر) ارسال می‌کنند، اما ترانسمیترهای اسمارت علاوه بر خروجی ۲۰-۴ میلی آمپر، یک سیگنال دیجیتال مدوله‌شده (FSK) روی همین حلقه جریان ارسال می‌کنند. مزایای کلیدی شامل ارسال همزمان اندازه‌گیری فرآیند، اطلاعات و امکان پیکربندی، وضعیت سلامت، کالیبراسیون و عیب‌یابی از راه دور می باشد. قابلیت تشخیص خطاهای سنسور، Loop، دما، Drift و… در تراسمیترهای اسمارت از تفاوت های اصلی ترانسمیترهای اسمارت در مقایسه با ترانسمیترهای آنالوگ می باشند.

Profibus PA برای تجهیزات فیلد (Field Devices) در فرایندهای صنعتی طراحی شده و دارای ویژگی‌هایی منجمله ارتباط دیجیتال کاملاً دوطرفه و فقط روی دو سیم، توان تغذیه هم از همین خط تأمین می‌شود (Bus Powered)، سرعت پایین‌تر ولی پایداری و امنیت بالاتر برای محیط‌های خطرناک، پشتیبانی از پروفایل Profile 3.0 / PA Devices و DTM اما Profibus DP برای سیستم‌های سریع‌تر مثل ارتباط PLC با Remote IO، سروو موتور، درایوها استفاده می‌شوند که سرعت بالا و زمان‌بندی سخت‌گیرانه نیاز دارند.

بله. اگرچه هر دو روی دو سیم کار می‌کنند، ولی شرایط کابل‌کشی بین هر یک متفاوت می باشد. در نوع هارت همان کابل‌های استاندارد ۲۰-۴ میلی آمپر (جفت سیم شیلددار) کافی است، مقاومت لوپ بین ۲۳۰ تا ۱۱۰۰ اهم باید رعایت شود و کیفیت سیم اهمیت دارد ولی حساسیت زیاد نیست. در نوع پروفی باس نیاز به کابل مخصوص Type A با قطر 18AWG می باشد، مقاومت کمتر از 44Ω/km، خازن خط پایین، شیلد با پوشش ≥90% و استفاده از ترمینیتور در ابتدا و انتهای باس ضروری است.

بله، با استفاده از Gateway های تخصصی می‌توان HART → Profibus DP/PA و Profibus → Modbus و HART → Ethernet/IP و HART → Profinet
تبدیل کرد. این کار زمانی مفید است که پروژه نیاز به ارتقاء جزئی دارد و نمی‌خواهید ترانسمیتر یا کابل‌ها تعویض شوند یا سیستم کنترل جدید پروتکل دیگری استفاده می‌کند که نیاز هست همسان سازی انجام شود.